Een dag uit het leven van...

Het is 8.00 uur ’s ochtend. Precies op tijd loop ik het kantoor binnen. Ik zeg mijn collega’s goedemorgen en loop door naar mijn bureau. Ik start mijn computer op. Terwijl het nog even duurt voordat deze is opgestart, leg ik mijn lunch in de koelkast en pak ik een kop verse muntthee.

Mijn pc is inmiddels opgestart. Ik open mijn mailbox en check mijn agenda. Ik heb vanmiddag pas afspraken dus vanmorgen lekker de tijd om aan het projectplan te werken wat ik vandaag klaar moet hebben.

In mijn mailbox zitten een aantal nieuwe mails. Omdat ik toch op de hoogte wil zijn, begin ik met lezen en reageren, lezen en reageren. De mail van gisteren heb ik ook nog niet allemaal gelezen en beantwoord, dus ik besluit dat ook nog even te doen, want ik wil niet te laat reageren én al helemaal niet dat mijn collega’s door hebben dat ik mijn mailbox niet op orde heb.

Inmiddels stromen de nieuwe mailtjes al weer binnen, reacties op mails die ik net heb gestuurd en nieuwe mails met van alles en nog wat. Laat ik deze ook nog maar even lezen voordat ik aan de slag ga met het projectplan afschrijven.
Ik kom een mailtje tegen van een collega en besluit haar even te bellen om te overleggen over het onderwerp waar zij over mailde, dat gaat toch sneller dan heen en weer mailen. Even later hang ik weer op, zo dat is ook weer geregeld! Fijn! Leuk meid is dat toch!

Ik merk dat ik een beetje trek begin te krijgen, nu al? Ik kijk op de klok en schrik, 10.53 uur. Shit! Dat is snel gegaan en ik ben nog niet eens begonnen met het werken aan het projectplan! Lichtelijk gestresst zoek ik het projectplan op en probeer ik mij te herinneren waar ik ook al weer was gebleven.

Oh ja, ik moest de input verzamelen en verwerken van collega’s voor de planning. Ik open mijn mailbox en speur tussen alle mails in mijn inbox. Pfff waarom kan ik niet vinden wat ik zoek?! Ik loop wat archiefmappen na en probeer alle input bij elkaar te verzamelen, maar dat werkt voor geen meter. Ik probeer de zoekfunctie, maar ik weet niet meer precies waar ik op moet zoeken want iedereen heeft na de laatste vergadering, losse mails naar mij gestuurd.

Zucht! Dit kost te veel tijd! Ik moet nu echt aan de slag. Laat ik beginnen met de input die ik wel al heb gevonden. Ik pak de mails erbij en begin met verwerken, maar het kost me enige moeite om mijn aandacht erbij te houden want ik baal ervan dat mijn dag zo begint. Mijn mail heeft mij veel tijd gekost vanmorgen, nu kan ik de mails die ik nodig heb niet vinden, dat projectplan moet vandaag af en vanaf 14.00 uur zit ik in overleg. Ik zie de bui al hangen; dit wordt weer overwerken.

Ik besluit mijn lunchpauze door te werken en eet mijn lunch achter mijn bureau op. Ik weet dat dat niet goed is, maar ja ik moet nou eenmaal mijn werk afkrijgen vandaag en ik wil niet te laat naar huis. Na mijn pauze open ik mijn mailbox om opnieuw te zoeken naar de overige input voor het projectplan. 22 nieuwe mails!! Dat meen je niet!

Ik pak mijn telefoon en bel mijn vriend: “Hey schat, het wordt een latertje vanavond. Er zit weer van alles tegen vandaag, ik loop achter op schema en moet echt dat projectplan inleveren vandaag. Ik geef je wel een belletje als ik naar huis kom.”

Met een rotgevoel hang ik op, dit is niet de eerste avond deze week dat ik laat thuis kom. Ik pak m’n spullen en ga naar het eerste overleg. 3,5 uur later, 3 overleggen en 2 gemiste oproepen van mijn leidinggevende verder loop ik vermoeid terug naar mijn bureau. Tijd voor een break heb ik eigenlijk niet, maar ik heb wel even een goede kop thee nodig. Terwijl ik mijn kop thee bijvul met verse muntthee bel ik mijn leidinggevende terug. Hij vraagt mij om per direct contact op te nemen met een klant die een klacht heeft. Ik geef aan dat ik een deadline heb en daar nog veel werk voor te verrichten heb vandaag. Het begrip waar ik op hoogte en eigenlijk ook wel verwachtte, was ver te zoeken. Dit was een spoedje, een belangrijke klant en het moest echt NU gebeuren!

Daar ga ik dan, terug naar mijn bureau, ik bel de klant en hoor de klacht aan. Gelukkig komen we snel tot een oplossing, maar ik moet daar nog wel het nodige voor in gang zetten. Ik stuur even 2 mails uit om te zorgen dat het geregeld is en koppel de oplossing terug aan mijn leidinggevende. Inmiddels is het 17.11 uur. Ik pak mijn projectplan erbij en ga aan de slag.

Om 19.35 bel mijn vriend; “Hey schat, ik ben bijna klaar en kom er dan aan. Had jij al iets te eten gemaakt?” “Ja”, zegt hij. “Oke, dat is fijn, tot zo.”

Ik rond het projectplan af en stuur het naar mijn collega’s. Het projectplan verdient niet de schoonheidsprijs, maar beter kan ik er op dit moment echt niet van maken. Ik ben blij dat ik op de knop ‘verzenden’ hebt gedrukt, maar ik kan het niet helpen dat mijn oog op dat ‘blauwe getalletje’ valt naast mijn Postvak In. 56 nieuwe mails, én ik dacht dat de moed mij niet verder in de schoenen kon zakken! Het is nu te laat, ik heb trek en ik wil naar huis. Morgen weer een dag.

Net na 20.15 uur stap ik van mijn fiets. Hèhè eindelijk thuis. Blij dat deze dag voorbij is. “Hey schat, ik ben thuis! Phoe wat een dag was dit weer joh, echt niet leuk.” Ik pak mijn bord eten en plof op de bank. Ik had graag nog willen sporten vanavond, maar ik heb nergens meer zin in en al helemaal geen energie meer voor. Wat een slopende dag was dit weer zeg!

Ik kruip op tijd mijn bed in, want heel veel was er niet meer met mij te beginnen vanavond. Ik probeer in slaap te vallen, maar mijn gedachtes houden mij wakker. Ik voel me moe, niet echt voldaan, gestresst en dan nog die 56 ongelezen mails waar ik morgen mijn dag weer mee begin. Ik zie er nu al tegen op!

Een dag uit het leven van… mij in 2010

Een aantal jaar geleden waren mijn dagen heel regelmatig zo. Ik liet mij leiden door de waan van de dag, was vooral met ad hoc werk bezig, haalde deadlines altijd maar net, voelde mij gestresst, haalde weinig voldoening uit mijn werk, had daar ook niet heel veel plezier in en haalde al helemaal niet het beste uit mezelf.

En toch heb ik dit best een tijdje zo volgehouden, totdat het echt niet meer ging. Totdat ik merkte dat ik er zelf kapot aan ging om zo door te gaan. Dat ik mijn leven niet meer leuk vond op deze manier. Ik was niet meer die vrolijke Viv, die gezellig partner die ’s avond samen nog leuke dingen wilde doen, die heerlijke en uitgebreid kookte of die vriendin die spontaan een vriend belde om een leuke avond te beleven. De dingen die mij juist energie opleverden, ik had geen energie meer om er nog aan te beginnen.

En wat er dan gebeurt? Dan kan iedereen wel raden denk ik. De batterij raakte steeds een beetje leger, totdat er alleen nog een klein rood streepje te zien was. En ineens was daar een moment, een moment waarop ik mij realiseerde dat ik dit niet langer zo wilde! Ik had er genoeg van, ik was er klaar mee om mij zo te voelen en besloot dat ik het heft weer in eigen handen moest gaan nemen! Ik was wakker…

Ik besloot om voor optie 2 te gaan. Ik wist niet goed waar ik moest beginnen, maar ik had al een tijdje een training in gedachte die ik graag wilde volgen. Dat sloot hier eigenlijk ook wel mooi bij aan. Ik schreef mij in voor de training en leerde nieuwe efficiënte vaardigheden die ik direct begon te implementeren.

Ik leerde nieuwe mailgewoontes aan, zodat die mailbox, dat ‘blok aan mijn been’, mij niet meer in de weg stond om productief te zijn, om focus te hebben en om toe te komen aan mijn ‘echte’ werk. Ik besloot er helemaal in te duiken en nieuwe gewoontes aan te leren die wel werkte, waardoor ik beter mijn werk kon doen, meer resultaat behaalde en meer tijd had voor de dingen die belangrijk waren, in mijn werk maar ook in mijn privéleven.

Toen en nu

Ik had er toen nog geen idee van, dat deze gebeurtenis ruim 6 jaar geleden, mijn leven zo zou veranderen. Ik had werkelijk geen idee hoe erg die mailbox een blok aan mijn been was geweest, totdat het niet meer zo was en ik merkte hoeveel beter ik mij voelde, hoeveel meer werk ik gedaan kreeg, hoeveel beter de kwaliteit van mijn werk was geworden, hoe veel meer ik mijn eigen potentieel kon benutten, hoeveel meer voldoening ik haalde uit mijn dag, hoeveel meer carrièrekansen ik daarna kreeg, en nog zoveel meer. Maar vooral hoeveel meer kwaliteit mijn tijd kreeg!

Het heeft mij zo geïnspireerd dat ik vandaag de dag trainingen geef aan Generatie Y, aan Young & Independent Professionals over o.a. hoe zij slim hun mailbox kunnen beheren, hoe zij weer de controle kunnen herpakken over hun mailbox i.p.v. dat e-mail de controle heeft over hen, zoals dat eerst ook bij mij het geval was.

Herken je dat gevoel van: “Help! Hoe overleef ik mijn mailbox?” Hoe kan ik meer toekomen aan belangrijk werk, daar met focus aan werken zonder steeds af te worden geleid door mail? Wil je hier iets aan doen? Dat kan, maar het is aan jou… Ik gun je die positieve verandering, maar ik weet uit ervaring ook dat alleen jijzelf die stap kan zetten om er iets aan te doen en dat niet iedereen bereid is om de nodige stappen te zetten.

Om je te helpen om die stap te zetten, nodig ik je uit om aan te schuiven bij mijn gratis webinar.
Een online training die ik live geef, waarin je leert hoe je voorkomt dat je de rest van je leven meerdere uren per dag aan e-mail verliest, welke inefficiënte e-mailgewoontes 95% van de mensen heeft, hoe je die eindeloze stroom aan e-mails makkelijk wegwerkt en hoe je jouw mailbox zo inricht dat het een slimme productiviteitstool is, die jou ondersteunt in je dagelijkse werk.

Wil jij de stappen zetten die nodig zijn om die positieve verandering in te zetten? Schrijf je dan in voor het webinar via de volgende link: https://viviannekroone.nl/webinar/ of plan een gratis reflectiesessie met mij in. In 20 minuten help ik je in de richting waar jij naar toe wil. Stuur een e-mail naar info@viviannekroone.nl en zet die stap om jezelf te helpen. Ik gun het je en help je graag op weg!